Навіны

Лета - асаблівы перыяд у жыцці дзіцяці, які шырока адкрывае дзверы ў свет прыроды, які дае малому, пры падтрымцы дарослых, выхоўваюць, унікальную магчымасць пазнання, новых адкрыццяў, стварэння, зносін.
Лета - вядома нам як час адпачынкаў, чакаюць і дзеці і дарослыя.
Дарослыя маюць вялікі вопыт летняга адпачынку ў горадзе і на дачы, на беразе ракі ці мора. Маленькія дзеці, наадварот, такога вопыту не маюць і чакаюць паўтарэння мінулага або новых ідэй ад дарослых: выхавальнікаў у дзіцячым садзе, бацькоў у сям'і. Дашкольнікам радасна адпачываць як на поўдні, дзе ёсць мора і можна загараць, купацца, гуляць з вадой, так і на дачы ці ў вёсцы з бацькамі або бабуляй і дзядулем.
Як бы дзіця не праводзіла канікулы, яно ўспрымае гэта як лепшы спосаб адпачыць. Дзеці валодаюць дастатковай фантазіяй, каб знайсці сабе занятак і не сумаваць.
Выбіраючы для дзіцяці месца для летняга адпачынку, варта ўлічваць асаблівасці яго здароўя, нервовай сістэмы.
Адпраўляючыся да паўднёвага мора, асабліва на кароткі перыяд, бацькам трэба памятаць, што такая паездка патрабуе вялікай перабудовы дзіцячага арганізма.
Дзецям з аслабленым здароўем на поўдні лепш адпачываць і лячыцца ў спецыялізаваных санаторыях, дзе яны праходзяць акліматызацыю і лячэнне пад наглядам лекараў. Знаходжанне ў гарах, асабліва ў месцах, дзе растуць хвоі, дабратворна ўплывае на судзінкавую і нервовую сістэму.
Але рухомым, эмацыйным дзецям у хваёвых лясах і ў горнай мясцовасці адпачываць і лячыцца не рэкамендуецца, так як гэтыя прыродныя ўмовы прыводзяць да празмернага ўзбуджэння іх нервовай сістэмы.
Неарганізаваны адпачынак (г. зн. не ў санаторыях і здраўніцах) на поўдні, ля мора, як правіла, патрабуе вялікіх намаганняў бацькоў па выкананні рэжыму і правілаў харчавання. Інакш, могуць быць непрыемныя наступствы: сонечныя апёкі, пагаршэння сну, апетыту і, нарэшце, сонечныя і цеплавыя ўдары. Варта памятаць і пра тое, што пасля вяртання дадому зноў патрабуецца акліматызацыя, якая не ва ўсіх дзяцей праходзіць лёгка.

Дзіцяці ранняга і дашкольнага ўзросту лепш адпачываць у звыклым клімаце - на прыродзе ў загараднай мясцовасці. А там - сонейка ярчэй, трава зелянейшая, паветра чысцей, чым у горадзе. Маляня зможа павесяліцца ў садзе, паесці свежых гародніны, ягад, садавіны. Лета трэба выкарыстоўваць з максімальнай карысцю для здароўя дзіцяці, каб яно вярнулася ў горад адужэлым, загартаваным, загарэлым і вясёлым.
Ну, а калі няма магчымасці вывезці дзіця з горада, можна з карысцю правесці летнія выходныя дні. Можна пайсці на рэчку, адправіцца ў луг за ягадамі або здзейсніць сямейны паход у лес. Вельмі карысна для дзіцяці здзяйсняць прагулкі ў парк ці сквер. Пры гэтым не забываць, што адзенне дзіцяці і дарослых павінна быць лёгкім, ветрыцца, хустка (панама) зручнай, абутак па памеры. Па ходзе прагулкі назірайце за навакольным. Разглядаючы дрэвы, кусты, звяртайце ўвагу на ствалы, галіны, лісце. Тонкі ствол дрэва (бярозы, клёну, рабіны) можна абхапіць рукамі аднаму, тоўсты ствол дуба можна абхапіць, калі ўсёй сям'ёй ўзяцца за рукі. Вы атрымаеце прыемныя ўражанні, арганізаваўшы сумесную рухомую гульню "Раз, два, тры - да дрэва бяжы" (кожны раз вядучы называе дрэва, якое варта хутка вызначыць і дабегчы да яго). Звярніце ўвагу на кару дрэў. Разгледзьце кару на бярозе. З паўднёвага боку яе кара гладкая, з паўночнага-грубая, з расколінамі, нарастамі. Веданне гэтых асаблівасцяў дапамагае чалавеку арыентавацца ў лесе. Пад дрэвамі можна знайсці жалуды, гузы, якія спатрэбяцца для стварэння цікавых вырабаў. Разам з дзіцем палюбуйцеся кветкамі, прыслухайцеся да гукаў, якія выдаюць казуркі, атрымлівайце асалоду ад спеваў птушак. Сустрэўшы на прагулцы ручаёк, спыніцеся, Паслухайце, як цурчыць вада, паспявайце разам з дзіцем песеньку вады. Кіньце ў ваду ліст дрэва, паназірайце за яго рухам па плыні. Растлумачце дзіцяці, што расліны чысцяць паветра.
Дома прапануйце дзіцяці замаляваць свае ўражанні ад прагулкі. З сабраных прыродных матэрыялаў змайстраваць вырабы, якімі можна ўпрыгожыць дом або прынесці іх у дзіцячы сад.
Гуляючы з дзіцем, нагадвайце ім правілы паводзінаў у прыродзе і самі няўхільна выконвайце іх. А гэтыя правілы вельмі простыя:
• не раскідвайце фанцікі, бутэлькі і іншае смецце;
• не рвіце і не дазваляйце дзецям бязмэтна ірваць кветкі, лекавыя і іншыя расліны, ламаць галінкі дрэў;
• не лавіце і не дазваляйце дзецям лавіць і забіваць матылькоў, конікаў, стракоз, чмялёў, пчол і іншых насякомых;
• ягады, арэхі зьбірайце так, каб не пашкодзіць галінкі;
• не дазваляйце дзецям руйнаваць мурашнікі і птушыныя гнёзды.
Лета - не толькі час падарожжаў, але і найбольш спрыяльная пара для адпачынку, гартавання і аздараўлення дзяцей. Таму вельмі важна, каб бацькі з найбольшай карысцю распарадзіліся гэтым каштоўным часам.

Ў 3 класе прыйшоў адзіны ўрок"Лёс маёй сям'і ў гісторыі маёй "краіны".Навучэнцы расказвалі пра сваё сем'і,сямейныя традыцыі, каштоўнасці, святы, разважалі аб сваім будучым.Склалі сінквейн на тэму "Сям'я".

В 18 районной научно-практической конференции «Дорога в будущее» Войтехович Полина, учащаяся 4 класса, заняла 2 место! Поздравляем, наша звёздочка!

У першым класе прайшла класная гадзіна на тэму " Бяспечная дарога" Рабяты з задавальненнем адгадвалі загадкі пра дарожныя знакі, успомнілі, як паводзіць сябе на дарозе, гулялі ў гульню " Святлафор" і давалі парады тым, хто не жадае сябраваць з правіламі дарожнага руху.

Міжнародны дзень птушак з'яўляецца адным з самых "старых" экалагічных свят, яго адзначаюць з 1906 года.
Дзень птушак - гэта час прылёту пярнатых з зімовак.
Традыцыйна ў гэты час у чаканні прылёту пярнатых развешваюць скварэчнікі і іншыя птушыя домікі.
У гэты дзень мы не толькі сустракаем вясну, але і радуемся прылёту птушак. Таксама ў гэты дзень нельга не ўспомніць такую вялікую памылку мінулага, як знішчэнне птушак. Самы вядомы прыклад - маўрыкійскі дронт, папуляцыю якога знішчылі матросы на працягу 174 гадоў з дня адкрыцця вострава, на якім ён існаваў. Цяпер дронт зяўляецца сімвалам знішчэння відаў у выніку варварскага умяшання ў экасістэму. І па сёняшні дзень спісы знікшых птушак працягваюць папаўняцца. Гэтаму садзейнічае разбурэнне іх месцу знаходжання, забруджванне навакольнага асяроддзя і паляванне. Для пералётных птушак вялікую небяспеку прадстаўляюць высокія збудаванні і разлівы нафты на вадаёмах.
Грамадская арганізацыя "Ахова птушак Бацькаўшчыны"(АПБ) выбрала птушкай 2021 года ў Беларусі казадоя.
Казадой звычайны - адзіны прадстаўнік атрада казадоепадобных у Беларусі. Усяго ў свеце каля 120 відаў гэтага атрада.
Знікненне птушцы не пагражае, але апошнія ацэнкі колькасці казадоя ў Беларусі праводзіліся ў 1997 годзе.
Птушку года ў Беларусі выбіраюць з 2000 года. Мэта гэтaй кампаніі - прыцягнуць увагу да прыгажосці прыроды і птушак, якія існуюць навокал.
Птушкі - галоўны індыкатар глабальнага стану асяроддзя. Разбурэнне экасістэм на маршруце іх міграцыі можа паслужыць прычынай знікнення цэлага віду на ўсёй планеце. Птушкі вельмі рэагуюць на змяненні прывычных месц знаходжання, размнажэння, гнездавання. Такім чынам, дапамагаючы птушкам, чалавек дапамагае прыродзе ў цэлым.

Сёння ў 3 класе прайшла інфармацыйная гадзіна, прысвечаная Дню яднання народаў Беларусі і Расіі. На гадзіне інфармавання вучні пазнаёміліся з гісторыяй ўзнікнення Садружнасці Беларусі і Расіі, выявілі агульнае ў гісторыі і культуры гэтых краін.
Штогод 2 красавіка ў нашай краіне і ў Расіі адзначаецца агульнае свята-Дзень яднання народаў Беларусі і Расіі. У гэты дзень абодва народы святкуюць ідэю свайго аб’яднання. У гэты дзень у 1996 годзе прэзідэнты абедзвюх краін сустрэліся ў Маскве для стварэння супольнасці Расіі і Беларусі. Афіцыйна гэты дагавор уступіў у сілу праз два месяцы пасля яго падпісання. Кожны год 2 красавіка, на свята Дня яднання народаў Беларусі і Расіі ў сталіцах абедзвюх дзяржаў — Маскве і Мінску — праходзяць розныя святочныя мерапрыемствы, а таксама сустрэчы лідараў краін. Можна сказаць, што Расія з’яўляецца галоўным партнёрам Беларусі ў сферы палітыкі і эканомікі. У ліпені 2010 года ўступіў у дзеянне Мытны саюз Беларусі, Казахстана і Расіі. Падпісанне Дамовы аб яго стварэнні адбылося 6 кастрычніка 2007 года ў горадзе Душанбэ. На думку экспертаў, гэта магчымасць стымуляваць эканамічнае развіццё краін-удзельніц. Галоўнай мэтай інтэграцыі можна назваць стварэнне ўмоў, якія неабходныя для развіцця нашых краін і павышэння ўзроўню жыцця абодвух народаў. Сумесныя дасягненні дзвюх краін паступова ўзрастаюць. Эфектыўнасць інтэграцыйнага развіцця Саюза пацвярджае таксама і рост бюджэту Саюзнай дзяржавы. Такое супрацоўніцтва забяспечвае выпуск больш канкурэнтаздольнай прадукцыі. Дазваляе гэта павысіць і транзітны патэнцыял абедзвюх краін. Працягвае ўдасканальвацца міграцыйная палітыка, вядзецца актыўнае супрацоўніцтва па фарміраванні агульнага рынку працы. Адбываецца нарошчванне ўзаемадзеяння ў сферы адукацыі, аховы здароўя, культуры, спорту і маладзёжнай палітыкі. У рамках Саюзнай дзяржавы рэалізуецца вялікая колькасць разнастайных сумесных праграм і праектаў у такіх сферах, як будаўніцтва, прамысловасць, энергетыка, засваенне космасу, развіццё камп’ютарных і інавацыйных тэхналогій і т. д. Наднацыянальнымі органамі Саюзнай дзяржавы з’яўляюцца: Вышэйшы дзяржаўны савет, Парламенцкі сход і выканаўчы камітэт.

В 4 классе прошёл единый урок, посвящённый Дню единения народов Беларуси и России.Этот знаменательный праздник олицетворяет стремление братских народов к интеграции, сохранению и укреплению духовного единства. Ребята поговорили о дружбе между народами, единении государств. Сделали коллаж "Мы - вместе! Мы - разам!".

У першым класе прайшла інфармацыйная гадзіна " Дзве сястры- Беларусь і Расія: агульная гісторыя, аднолькавы лёс", прысвечаная Дню яднання Беларусі і Расіі. Рабяты збіралі прыказкі пра Радзіму, народнае братэрства, параўноўвалі сцяг Расіі і Беларусі, прыйшлі да высновы, што лёс дзвюх краін, як і лёс людзей, падобны.

22 марта в 4 классе прошел единый урок "О чём звонят колокола Хатыни?", посвященный 80-й годовщине трагедии деревни Хатынь. Мы должны знать историю и помнить страшную трагедию! Оккупировав летом 1941 года территорию Беларуси, немецко-фашистские захватчики начали проводить политику геноцида, направленную на истребление белорусского народа.
Ребята углубили свои знания о Хатынской трагедии, почтили память погибших в огне жителей белорусских деревень, рассказали о геноциде белорусского народа в годы Великой Отечественной войны.

22сакавіка адбыўся адзіны ўрок “Аб чым звоняць званы Хатыні”, прысвечаны 80-годдзю з дня трагедыі ў Хатыні. Памяць аб трагічных старонках з гісторыі нашай краіны мы не маем права забываць. Нам патрэбна гэта Памяць!

У 4 класе прайшла інфармацыйная гадзіна, прысвечаная Дню Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь, які адзначаецца 15 сакавіка. Юныя грамадзяне абмеркавалі свае правы і абавязкі, зразумелі, што Канстытуцыя- гэта асноўны Закон Рэспублікі Беларусь. Мерапрыемства спрыяла выхаванню пачуцця гонару за сваю Радзіму, яе гістарычнае мінулае, за сучасныя дасягненні нашай дзяржавы, садзейнічала фарміраванню грамадзянскай пазіцыі навучэнцаў

В 2023 году будет 80 лет со дня одной из самых знаковых и страшных трагедий, случившихся на нашей земле . Хатынь – это святое место для каждого белоруса, которое давно вышло за географические рамки уже не существующей ни на одной карте деревни. 22 марта 2023 года исполнится 80 лет трагической гибели жителей Хатыни, уничтоженных немецко-фашистскими захватчиками.
В ночь с 21 на 22 марта 1943 года в Хатыни заночевали партизаны из партизанской бригады «Дяди Васи» (Василия Воронянского). Утром 22 марта они ушли в сторону Плещениц. Одновременно из Плещениц им навстречу в направлении Логойска выехала легковая автомашина в сопровождении двух грузовиков с карателями из 118-го батальона шуцманшафта 201-й немецкой охранной дивизии (в батальоне служили преимущественно этнические украинцы[2][5]).
В автомашине ехал шеф-командир первой роты капитан полиции Ханс Вёльке, направлявшийся на аэродром в Минске. По пути колонна натолкнулась на женщин из деревни Козыри, работавших на лесозаготовке; на заданный им вопрос о наличии поблизости партизан женщины ответили, что никого не видели. Колонна двинулась дальше, но, не проехав и 300 м, попала в партизанскую засаду, устроенную отрядом «Мститель» бригады «Дяди Васи». В перестрелке каратели потеряли трёх человек, включая Ханса Вёльке. Командир взвода карателей Василий Мелешко заподозрил женщин в пособничестве партизанам и, вызвав подкрепление из батальона «Дирлевангер», вернулся к месту, где женщины рубили лес; по его приказу 26 женщин были расстреляны, а остальные отправлены в Плещеницы. Гитлеровцы были взбешены гибелью Ханса Вёльке, который в 1936 году стал чемпионом Олимпийских игр в толкании ядра и был лично знаком с Гитлером[6][8]. Они стали прочёсывать лес в поисках партизан и во второй половине дня 22 марта 1943 года окружили деревню Хатынь. По приказу Эриха Кёрнера и под непосредственным руководством Васюры полицейские согнали всё население Хатыни в колхозный сарай и заперли в нём. Тех, кто пытался убежать, убивали на месте[6]. Среди жителей деревни были многодетные семьи: так, например, в семье Иосифа и Анны Барановских было девять детей, в семье Александра и Александры Новицких — семеро. В сарае заперли также Антона Кункевича из деревни Юрковичи и Кристину Слонскую из деревни Камено, которые оказались в это время в Хатыни. Сарай обложили соломой, облили бензином, переводчик-полицейский Лукович поджёг его[12].

Деревянный сарай быстро загорелся. Под напором десятков человеческих тел не выдержали и рухнули двери. В горящей одежде, охваченные ужасом, задыхаясь, люди бросились бежать; но тех, кто вырывался из пламени, расстреливали из пулемётов, автоматов и винтовок. Приказ открыть огонь отдали Кёрнер, Смовский и Васюра[12]. Стрельба прекратилась лишь тогда, когда затихли крики и стоны, и пока не обвалилась крыша сарая.

Схематический план бывшей деревни Хатынь и окружающей местности. Из уголовного дела о массовом убийстве жителей деревни.
В огне сгорели 149 жителей деревни, из них 75 детей младше 16 лет. Спастись тогда удалось двум девушкам — Марии Федорович и Юлии Климович, которые чудом смогли выбраться из горящего сарая и доползти до леса, где их подобрали жители деревни Хворостени Каменского сельсовета (позднее и эта деревня была сожжена оккупантами, и обе девушки погибли). Сама деревня была уничтожена полностью[6].

Из находившихся в сарае детей семилетний Виктор Желобкович и двенадцатилетний Антон Барановский остались в живых. Витя спрятался под телом своей матери, которая прикрыла сына собой; ребёнок, раненный в руку, пролежал под трупом матери до ухода карателей из деревни. Антон Барановский был ранен в ногу пулей, и эсэсовцы приняли его за мёртвого. Обгоревших, израненных детей подобрали и выходили жители соседних деревень[6]. После войны дети воспитывались в детском доме. Ещё троим — Володе Яскевичу, его сестре Соне и Саше Желобковичу — также удалось скрыться от нацистов.

Из взрослых жителей деревни выжил лишь 56-летний деревенский кузнец Иосиф Иосифович Каминский (1887—1973). Обгоревший и раненый, он пришёл в сознание лишь поздно ночью, когда карательные отряды покинули деревню. Ему пришлось пережить ещё один тяжкий удар: среди трупов односельчан он нашёл своего сына Адама. Мальчик был смертельно ранен в живот, получил сильные ожоги. Он скончался на руках у отца. Иосиф Каминский с сыном Адамом послужили прототипами знаменитого памятника в мемориальном комплексе.

Письмо гебитскомиссара Борисова начальнику жандармерии Борисовского уезда лейтенанту Гирстелю с просьбой сообщить подробности о нападении партизан на полтцейский патруль у дкрквни Губы и уничтожении деревни Хатынь.
Документ оккупационной администрации от 5 апреля 1943 года, который содержит сообщение об убийстве 90 жителей Хатыни и уничтожении деревни.
Одному из выживших жителей Хатыни — Антону Барановскому — 22 марта 1943 года было 12 лет. Он никогда не скрывал правду о событиях в Хатыни, открыто об этом говорил, знал имена многих полицаев, сжигавших людей. В декабре 1969 года — через 5 месяцев после открытия мемориального комплекса — Антон погиб при невыясненных обстоятельствах.

На 1 марта 2023 года:
- в Республике произошло 907 пожаров, в огне погибли 119 человек;
- в Гродненской области произошло 106 пожаров, в огне погибли 18 человек;
- в Вороновском районе произошло 6 пожаров.
Выжигание сухой растительности
Палы не приносят никакой пользы, однако десятки людей каждый год бросают спичку, чтобы избавиться от прошлогоднего сухостоя. Выжигание сухой травы лишь уничтожает растения, распыляя полезные для почвы микроэлементы. Огонь на приусадебном участке или просто вблизи строений может запросто стать причиной возгорания и нанести ущерб, а то и полностью уничтожить постройки или припаркованный недалеко транспорт. Разбушевавшееся пламя трудно остановить и пострадать может не только имущество, но и сам поджигатель или случайно оказавшиеся на месте пожара граждане. Работникам МЧС известны случаи не только когда на глазах виновников огонь перекидывался на постройки, но и когда из-за палов погибали люди.
ГРАЖДАНЕ НЕ БУДЬТЕ БЕСПЕЧНЫ!
Для того, чтобы избежать беды, необходимо соблюдать следующие рекомендации:
- ни в коем случае не жгите траву. Мало того, что это вредно для растений и животных, палы могут быть опасны и для человека. Не оставляйте горящий огонь без присмотра. Тщательно тушите окурки и спички перед тем, как выбросить их;

- если вы заметили пожар – не проходите мимо. Начинающую гореть траву вы сможете потушить самостоятельно. При тушении подручными средствами можно сбивать пламя с кромки пожара связкой прутьев или веток лиственных деревьев, либо же забрасывать кромку пожара песком;

- потушив пожар, не уходите до тех пор, пока не убедитесь, что огонь не разгорится снова;

- если же вы понимаете, что самостоятельно погасить пламя не удастся, немедленно сообщите о случившемся по телефону 101 и постарайтесь как можно быстрее покинуть место пожара.
Выполнение вышеперечисленных мероприятий значительно снизит риск возникновения пожаров и убережет от трагедии
В случае опасности обращайтесь в районный отдел по чрезвычайным ситуациям по телефонам 101 или 112